Rokitno – słowo klucz, słowo synonim, miejsce zamieszkania, pracy. Nade wszystko jednak symbol uduchowienia i znak naszej potrzeby zatrzymania się w biegu. Biegu, jaki wyznacza nam tempo życia, nieumiarkowanie w jego konsumpcji. Biegu, podczas którego nie mamy czasu ani na słuchanie, ani na opowiadanie. Tutaj, w Rokitnie, jest Ktoś, Komu można opowiadać, Ktoś, Kto słucha. Tutaj możemy zahamować swoje zabieganie, wolnym krokiem przejść wszystkie stacje zatrzymań…

Rokitno – miejscowość swoją nazwę zawdzięcza popularnemu gatunkowi wierzby – rokicie. Położone jest 12 km na północ od Międzyrzecza. To urokliwe miejsce przy trasie Poznań-Gorzów Wlkp. odkrywa przed nami swoje wielowiekowe tajemnice. Pośród pól, lasów i pagórków odnajdziemy niewielką osadę i górujące nad nią wieże barokowej świątyni, majestatycznie, lecz przyjaźnie witające wszystkich pragnących zobaczyć jej największy skarb: Cudowny Wizerunek Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej, a także usłyszeć historie tych, których Pani Rokitniańska przez wieki wysłuchiwała i obdarzała wieloma łaskami.

W Rokitnie parafia istniała już w XII w. W 1333 r. powstał pierwszy drewniany kościół. Był kilkakrotnie niszczony i odbudowywany. Wieś miała obowiązki lenne wobec cystersów z Bledzewa. W XVIII w. wybudowano murowaną świątynię, którą możemy podziwiać do dziś.